J. INNTØKUUPPGERÐ HJÁ SJÁLVSTØÐUGUM VINNUREKANDI

J.1. KRAV UM BÓKHALD OG ROKNSKAP

Sambært § 103 í skattalógini skulu øll, ið hava roknskaparskyldu senda inn fullfíggjaðan roknskap saman við sjálvuppgávuni, innan freistin fyri at senda inn sjálvuppgávuna er úti.
Upplýsingar, sum eru nevndar í § 103 í skattalógini, skulu til og við 31. desember 2015 fráboðast talgilt í PDF-sniði umvegis eina  sjálvavgreiðsluskipan hjá TAKS. Likamligir persónar kunnu harumframt lata tær í § 103 nevndu upplýsingar í EXCEL-sniði, sbr. kunngerð nr. 6 frá 27. februar 2014 um talgildan roknskap.
Frá 4. mars 2014 at rokna verða tær í kunngerðini nevndu upplýsingar, sum verða latnir inn á annan hátt enn fyriskrivað í kunngerðini, mettar sum ikki latnar inn.

Skyldu at gera roknskap
Skyldu at gera roknskap hava sjálvstøðugt vinnurekandi persónar, skattskyldug feløg, deyðsbúgv, felagsskapir, stovnar v.m., sum eftir aðrari lóggávu (serliga løgtingslóg nr. 75, frá 24. oktober 1978 um bókhaldsskyldu) hava skyldu til at gera roknskap.
Um persónar, feløg o.t., sum løgtingslógin áleggur bókhaldsskyldu, eisini reka aðra vinnu, har bókhaldsskylda ikki er fyriskipað, fellur eisini slík vinna undir bókhaldsskyldu (bókhaldsskyldulógin § 1, stk. 2.) Kravt verður ikki, at roknskapurin, ið fylgir við sjálvuppgávuni, er undirskrivaður, tí tann, ið undirskrivar sjálvuppgávuna, hevur ábyrgdina av tí hjálagda roknskapinum.

Bókhaldsskyldulógin
Í løgtingslóg um bókhaldsskyldu er ásett, hvør hevur bókhaldsskyldu. Av § 2 framgongur, at allar bøkur skulu vera bókaðar væl og virðiliga og skulu kunna vísa, hvat virksemi fevnir um og lýsa ognarviðurskiftini soleiðis, at áhugamálini hjá ognarum og almennum myndugleikum verða tryggjað.

Bókingar
Allar bøkur saman við øllum skjølum, sum kunnu prógva, at bókingin hevur verið gjørd væl og virðiliga, skulu goymast í minst 5 ár aftaná, at umrødda roknskaparár er endað.
Í kunngerð nr. 22 frá 27. januar 1993 um minstukrøv til bókhald og roknskap er ásett, hvussu sundurgreinað eitt bókhald skal vera skipað, soleiðis at hetta gevur eitt haldgott yvirlit yvir tað dagliga virkisøkið og ognarviðurskifti virkisins.

Uppgerð av vørugoymslu
Við heimild í § 26, stk. 3. í skattalógini er tað í kunngerð nr. 5 frá 8. januar 1988 nærri fyriskrivað, hvussu vørugoymslan verður uppgjørd. Ásetingin er ikki galdandi fyri livandi alifisk, herundir smolt.
Vørugoymslan kann antin gerast upp til dagsvirði ella kostvirði, uttan vinningi løgdum afturat. Dagsvirði á keyptum vørum er keypsvirðið, íroknað farmagjald, toll, koyring v.m., tann dagin, sum figgjarstøðan verður gjørd upp. Kostvirðið á keyptum vørum er keypsvirðið við farmagjaldi, tolli, koyring v.m. løgdum afturat.
Tá vørugoymslur verða gjørdar upp, kann goymslan býtast upp í vørubólkar, og skal sami uppgerðarháttur nýtast fyri hvønn vørubólk sær. Illa seljandi vørur kunnu virðisminkast yvir 3 tey næst komandi árini.

Kassi
Uttan mun til støddina av virkinum skal virki altíð hava ein kassaroknskap, sum skal vísa allar inn- og útgjaldingar og skal saman við bókhaldinum sum heild kunna geva eina frágreiðing um fíggjarstøðuna bæði við byrjan og endan av hvørjum roknskaparskeiði.
Allar dagligu inn- og útgjaldingarnar fyri hvørja upphædd sær skulu bókast í kassaroknskapinum. Um serligar sundurliðingar verða gjørdar fyri seg, kunnu hesar bókast sum ein samlað upphædd. Kontant søla kann verða bókað samlað fyri seg hvønn dag. Kassaroknskapurin skal verða bókaður soleiðis, at tað er lætt at gera eina dagliga kassauppgerð.

Bókingar á EDV
Um bókingin verður gjørd elektroniskt, skulu allar sundurliðingar vera til taks í vanliga nýttari skrift, møguliga á miðli. Hesar skulu vísa, hvussu saldan á hvørjari konto sær er sett saman av smærri upphæddum, soleiðis at sambandið millum ársroknskapin og tær smærru upphæddirnar lættliga kunnu síggjast.
Allar skrásetingar í roknskapinum skulu kunna skjalprógvast við einum grundskjali. Frá hesum kravi verður gjørt, tá talan er um automatiska skráseting (t.d. automatisk útroknan av meirvirðisgjaldi), har ein frágreiðing verður gjørd av teimum nýttu skipanunum, hjálpigøgnum o.t. Frágreiðingin skal lýsa, hvussu skrásetingarnar verða gjørdar, eftirkannaðar og goymdar.
Bókhaldið skal leggjast soleiðis til rættis, at allar skrásetingar skulu kunna fylgjast fram til ársroknskapin. Tølini í ársroknskapinum skulu kunna loysast upp í tær skrásetingar, sum tey eru samansett av. Sambandið millum tær einstøku skrásetingarnar og ársroknskapin verður kallað "transaktiónsspor".

Frágreiðing um bókhaldsførðsluna
Sum ein partur av skjalprógvinum verður kravt, at virkið ger eina frágreiðing um bygnaðin av bókhaldinum, herundir reglur fyri kontering. Um bókhaldið verður ført elektroniskt, skal harafturat ein frágreiðing um ta nýttu skipanina vera til taks.
Um skrásetingarnar og skjalatilfarið v.m. ikki verða goymd á klárskrift, skal frágreiðingin eisini upplýsa, hvussu transaktiónssporið er háttað og goymt. Í klárskrift skal verða greitt frá, hvørjir elektroniskir miðlar verða nýttir, og hvussu teir verða goymdir.
Skráseting av transaktiónum kann gerast, hóast tær einans eru grundaðar á data, ið eru flutt elektroniskt. Tað verður tískil ikki kravt, at tað skulu útflýggjast skjøl í klárskrift, sí tó niðanfyri.

Varðveiting av roknskapartilfari
Roknskapartilfarið skal eins og higartil goymast í minst 5 ár. Tilfarið skal goymast soleiðis, at tað í øllum tíðarskeiðinum, har skylda er at goyma roknskapartilfarið, er gjørligt sjálvstøðugt at finna fram og útskriva tað ávísa tilfarið í klárskrift, harundir eisini transaktións- og eftirlitssporið.
Uttanhýsis grundskjøl, ið verða flutt á elektroniskar miðlar ella líknandi, skulu goymast í eitt ár eftir, at roknskapurin, sum skjølini viðvíkja, er undirskrivaður. Annað roknskapartilfar kann beinanvegin avloysast av elektroniskum miðlum ella líknandi.
Elektroniskir miðlar og líknandi skulu goymast líka leingi, sum kravt verður fyri tað upprunaliga skjalið. Roknskapartilfarið skal varðveitast í Føroyum. Hevur fyritøkan virksemi uttanlands og tað kann sannast, at reglurnar í viðkomandi landi krevja, at tilfarið skal varðveitast har, er tað tó nøktandi, at avrit ella endurgevingar av roknskapartilfarinum verða goymdar her í landinum ella – um annað ikki er ásett í aðrari lóggávu - kunnu útvegast eftir áheitan. (sí § 21 í kunngerð nr. 22. frá 27. januar 1993 um minstukrøv til bókhald og roknskap).

Skattlig krøv um roknskapargrundarlagið og ársroknskapin
Skattlig krøv um roknskapargrundarlagið og ársroknskapin, sum verður innsendur saman við sjálvuppgávuni, skulu verða gjørd út frá teimum skattligu grundreglunum ella skulu viðleggjast sum neyðugar skattligar broytingar og sundurliðingar. Bókhaldið skal leggjast soleiðis til rættis, at allar skrásetingar skulu kunna fylgjast til tær skattligu uppgerðirnar. Tølini í skattauppgerðini skulu kunna loysast upp í tey tøl, sum tey eru sett saman av. Skattligar broytingar til ársroknskapin skulu gerast soleiðis, at tað er gjørligt at staðfesta sambandið við skattauppgerðina fyri undanfarna ár.

J.2. SKYLDA AT LATA INN UPPLÝSINGAR

Í rundskrivi nr. 10 frá 19. januar 1988 eru ásettar reglur um uppgerð av skattligu eginnýtsluni í sambandi við reglurnar í skattalógini § 31, stk. 2 til 6 um avmarkingar av avskrivingum v.m.
Reglurnar í § 31, stk. 2 til 6 í skattalógini um avmarkingar av avskrivingum v.m. eru bert galdandi fyri fult skattskyldugar persónar. Persónar, sum hava sett búgv ella tikið bústað í Føroyum, soleiðis at skattskyldan umfatar eitt tíðarskeið, sum er styttri enn eitt ár, koma eisini undir reglurnar í § 31, stk. 2 til 6 í skattalógini og somuleiðis persónar, hvørs skattskylda heldur uppat, tí teir flyta úr Føroyum í árinum. Reglurnar galda ikki fyri partafeløg, felagsskapir v.m., sum verða settir í skatt sambært reglunum, sum eru galdandi fyri partafeløg. Heldur ikki eru reglurnar galdandi fyri deyðsbúgv.
Bókhaldsskyldugur persónur skal í sambandi við fíggjarstøðuna, sum skal fylgja við sjálvuppgávuni v.m., geva eina frágreiðing um, hvussu eginognin er broytt sambært uppgerð yvir inntøkur og útreiðslur, útgoldið yvirskot, útgoldin peningur og annað til eginnýtslu, ella broytingum í ogn og skuld, sum ikki framganga av uppgerðini yvir inntøkur og útreiðslur, sbr. kunngerð nr. 22 frá 27. januar 1993 um minstukrøv til bókhald og roknskap. Um slík frágreiðing bert umfatar inntøkur, útreiðslur, ogn og skuld í virkinum hjá einum persóni, sum hevur nýtt reglurnar í avskrivingarlógini, skal hann saman við sjálvuppgávuni lata líkningarvaldinum eina samlaða frágreiðing yvir alla ogn og skuld, sum vísir ta skattligu eginnýtsluna.

Lønir
Øll, sum hava útgoldið lønir í árinum, hava sambært § 125 í skattalógini og kunngerð nr. 1 frá 5. januar 1984 um lønarroknskap v.m. skyldu til at senda TAKS eina uppgerð yvir tær útgoldnu lønirnar, sundurgreinaðar og samantaldar fyri hvønn løntakara sær. TAKS sendir í januar mánaði á hvørjum ári øllum arbeiðsgevarum eitt yvirlit yvir tær lønir, sum eru goldnar um samtíðarskattaskipanina, og hava hesir skyldu til at senda hetta innaftur undirskrivað.
Um virkið hevur annað roknskaparár enn álmanakkaárið, hevur hetta skyldu til at gera eina uppgerð yvir, hvussu nógv er útgoldið fyri álmanakkaárið.

Fríir ágóðar
Eisini hevur arbeiðsgevari skyldu til at senda TAKS upplýsingar um møguligar fríar ágóðar, sum hesin letur starvsfólki sínum, sbr. § 25, stk. 1, nr. 4 í skattalógini. Virði av fríum ágóðum verður ásett av Toll- og Skattaráð Føroya á hvørjum ári.

Skattafríar veitingar eftir § 29, nr. 7 í skattalógini
Um ávísingarskyldugur letur skattafríar veitingar eftir § 29, nr.7 í skattalógini, skal hann bóka hesar veitingar fyri hvønn móttakara sær við eini sundurgreining við upplýsingum um p-tal, navn og bústað hjá hesum. § 29, nr. 7 í skattalógini er soljóðandi:

"Gjøld, sum hitt almenna hevur fyriskipað einans at gjalda kostnað av almennum ella embætisligum starvi, tá tey ikki innihalda nakra samsýning fyri vinnu, og somuleiðis tilsvarandi gjøld, ið loyvishavandi og privat virki rinda."

Henda regla er galdandi, tá ið arbeiðsgevari rindar endurgjald til løntakara fyri:
1) at nýta egnan bil í arbeiðsørindum,
2) at nýta egna telefon í tænastuni,
3) innivist og kost í sambandi við ferðing í arbeiðsørindum í Føroyum,
4) innivist og kost í sambandi við ferðing í arbeiðsørindum uttanlands.

Mótrokning av krøvum frá arbeiðsgevara
Um arbeiðsgevari mótroknar krøv síni hjá løntakarum, skal hetta bókast á serstakar konti í bókhaldinum fyri hvønn løntakara sær. Arbeiðsgevari kann í mesta lagi afturhalda 25% av tí einstøku útgoldnu A-inntøkuni.

Eginnýtsla hjá privatum vinnurekandi
Sambært § 26, stk. 1 og 2 í skattalógini skal privatur vinnurekandi skatta av virðinum av vørum og framleiðslum, sum hann tekur úr virki sínum at nýta ella hava í húshaldi sínum ella til gávur. Virðið verður roknað eftir keypsvirðinum ella framleiðsluvirðinum á hesum vørum. Somuleiðis skal privatur vinnurekandi skattast av tí partinum av útreiðslunum, sum svarar til privatnýtsluna, tá tað snýr seg um t.d. bil, telefon, ljós og hita, har útreiðslan umfatar bæði privatu og vinnuligu nýtsluna.
Meginreglan er tann, at skattgjaldarin sjálvur skal gera eina neyva metan av, hvussu nógv er privat og hvussu nógv er vinnulig nýtsla, og skal henda metan verða við atliti til stødd av t.d. húsi og húski.
Har tað snýr seg um nýtslu av vørum, skal nýtslan sambært minstukrøv til roknskap vísast í roknskapinum, og skal prógvast t.d. við, at dagliga verður ført, hvat tikið verður av vørum. Skattavaldið kann seta spurnartekin við býtislutfallið, har tað eftir eini ítøkiligari metan tykist ivasamt.
Avgerð: LSK-mál nr. 31/1983: Skattgjaldari, sum rekur handil við keypmansvørum, hevur kært um, at skattavaldið hevur hækkað skattskyldugu inntøkuna við virðinum av vørum, sum eru tiknar úr handlinum at nýta í húsarhaldinum og til gávu.
Landsskattanevndin lækkaði virðið av vørum niður í helvt hjá manninum, við tí grundgeving, at maðurin er burtur stóran part av árinum. Sí annars eisini LSK-mál nr. 32/1983 og nr. 39/1983.

J.3. TILSÍÐISSETAN AV ROKNSKAPARGRUNDARLAGNUM

Tá eitt roknskapartilfar er gjøgnumgingið, skal støða takast til, um hetta kann roknast sum haldgott grundarlag fyri inntøkuuppgerðina ella ikki. Um roknskapartilfarið ikki verður hildið at vera nóg haldgott, skal støða takast til, um ein møgulig hækking skal gerast av inntøkuni við meting.
Avgerðir: Vísast kann til LSK-mál nr. 55/1982, 57/1982, 44/1983, nr. 48/1983 nr. 56/1983, nr. 57/1983, nr. 59/1983, nr. 60/1983, nr. 65/1983, nr. 87/1983, nr. 12/1990 sum umrøða støður har roknskapur skattgjaldarans var mettur ikki lúka ásettu minstukrøv til roknskap.
Avgerð: Í LSK-mál nr. 7/1984 góðkendi skattavaldið ikki "notesbók" sum skjalprógv fyri bruttoinntøkuna stavandi frá hýruvognskoyring. Skattgjaldarin, sum hevði aksturvinnu, hevði bókhaldsskyldu, men av tí at broytingin í sjálvuppgávuni var gjørd seinni enn tvey ár eftir at skattaárið gekk út, mælti líkningarráðið LSK til at staðfesta álíkningina. Kærarin fekk viðhald.

Avgerð: Avgjaldskærunenvdin mál nr. 98S01-0047 frá 16/11-1998, har skattavaldið fekk viðhald í, at dokumentatiónin ikki var nøktandi fyri útreiðslurnar.

Formlig brek
Avgerandi fyri um ein ársroknskapur, sum er hjálagdur sjálvuppgávuni, kann roknast sum nóg gott skjalprógv fyri uppgerðini av  skattskyldugu inntøkuni er, at hesin er gjørdur út frá einum avstemmaðum kassaroknskapi hjá virkinum sum grundarlagi.
Um roknskapurin bert er gjørdur út frá inn- og útgjaldsskjølum, sum eru til taks við ársenda, verður hesin ikki roknaður sum fullgott grundarlag fyri uppgerðini av skattskyldugu inntøkuni.
Krøvini um at føra kassaroknskap finnast í bókhaldslógini og í kunngerð nr. 22 frá 27. januar 1993 um minstukrøv til roknskap, sum skal fylgja við sjálvuppgávuni.
Ávísan av formligum mistøkum og minni týdningarmiklum manglum í sambandi við kassaroknskap og avstemman av hesum, er ikki nóg góð orsøk til at seta til síðis roknskap sum grundarlag fyri skattsetingini.
Tað, at skattgjaldarin sjálvur hevur staðfest kassamunir í kassakladduni, er ikki nóg góð grund til at tilsíðisseta kassabókingina, men er harafturímóti ofta ein ábending um, at tað er gjørd ein verulig avstemman millum kassakladdu og kassapening.
Smáar teljivillur í kassaroknskapinum, sum gera, at avstemmanin millum kassapening og kladdu ikki er uppá oyra, er heldur ikki grundarlag fyri at seta roknskapartilfarið tilsíðis, meðan ávísan av jøvnum størri telji- og skrivifeilum í kassaroknskapinum, sum ikki kann mótsvarast av bóking í kassaroknskapinum av einum kassamuni, er týðulig ábending um, at kassauppgerð ikki hevur verið gjørd.

Ónýtiligur kassaroknskapur
At møguleiki er fyri at tilsíðisseta roknskapargrundarlagið, vil ikki automatiskt føra til, at tann sjálvuppgivna inntøkan verður hækkað.
Roknskaparúrslitið kann vera rætt, sjálvt um staðfest verður, at tað ikki hevur verið gjørd munadygg kassaavstemman. Líkningarmyndugleikarnir skulu í øllum førum kunna grundgeva fyri, at ein mett áseting, sum víkir frá tí, sum skattgjaldarin sjálvur hevur uppgivið, er sannlík.

Eginnýtsla
Burtursæð frá teimum førum, har ognar- og inntøkuuppgerðin er so ófullfíggjað, at skattsetingin má gerast eftir beinleiðis meting, er vanliga treytin fyri at gera eina hækking av inntøkuni, at vísast kann á, at tann eginnýtsla, sum pláss er fyri út frá sjálvuppgávuni, er ov lág.
Tann eginnýtsla, sum ein mett skattskyldug inntøka, gevur rúm fyri, skal vera sannlík, og skal eisini hava samanhang við ta mettu eginnýtsluna fyri árini frammanundan.
Skattsetingarnar skulu gerast á sama hátt sum í øllum øðrum málum, har roknskapartilfarið ikki verður góðtikið, t.v.s. við støði í einari roknaðari eginnýtslu.
Avgerð: LSK-mál nr. 61/1983: Minstukrøv til roknskap; óbeinleiðis uppgerð; meting § 43, stk. 4 og § 61, stk. 3 í skattalógini frá 1963:
Skattskylduga inntøkan hjá skattgjaldara, sum er sjálvstøðugt vinnurekandi, hækkað eftir meti grundað á egnan, ófullfíggjaðan roknskap og eftir eini óbeinleiðis uppgerð av eginnýtsluni, sum líkningarnevndin hevði gjørt. Skattavaldið fekk viðhald.
Avgerð: LSK-mál nr. 69/1983: beinleiðis uppgerð av skattskyldugu inntøkuni § 43, stk. 4 í skattalógini frá 1963. Skattskylduga inntøka skattgjaldarans varð hækkað í sambandi við óbeinleiðis uppgerð, t.v.s. ognarvøkstri og eini mettari privatnýtslu. Skattavaldið fekk viðhald.
Avgerð: LSK-mál nr. 58/1984: Óbeinleiðis uppgerð av skattskyldugu inntøkuni § 43, stk. 4 í skattalógini frá 1963. Skattskylduga inntøkan hjá skattgjaldara, sum var bilførari og hevði vanligan bilroknskap uttan status, var hækkað út frá óbeinleiðis uppgerð av eginnýtsluni. Skattavaldið fekk viðhald.
Avgerð: LSK-mál nr. 19/1985: Minstukrøv til roknskap; meting; § 38, stk. 2 og 3 og § 43, stk. 4 í skattalógini frá 1963: Skattskylduga inntøkan hjá skattgjaldara, sum hevði eina kiosk, hækkað eftir meti vegna ófullfíggjaðan roknskap og einari óbeinleiðis uppgerð av eginnýtsluni fyri skattaárini 1981/82, 1982/83 og 1983/84. Bruttovinningurin mettur til 25%. Skattavaldið fekk viðhald, tó varð broytingin fyri skattaárið 1981/82 ikki góðtikin vegna fyrning eftir § 56, stk. 2 í skattalógini frá 1963. Skattavaldið fekk viðhald.

Skjalprógv av keypi og umbýti av privatum lutum
Somu krøv um skjalprógv við t.d. keyps- ella søluskjølum við upplýsingum um viðurskifti, sum kunnu hava týdning saman við uppgerð av eginnýtsluni, verða sett til sølu ella umbýti av privatum ognarlutum sum til aðrar upplýsingar á sjálvuppgávuni. Kravið um skjalprógv er tengt at týdninginum, sum upplýsingin hevur fyri skattsetingina og at møguleikanum hjá skattavaldinum til at kanna upplýsingina aðrastaðni, og er sostatt ein ítøkilig avgerð hjá skattavaldinum.
Inntøkur, sum ikki hoyra til uppgerðina av skattskyldugu inntøkuni, skulu kunna skjalprógvast í sama mun sum skattskyldugu inntøkurnar.

Bruttovinningur
Um bruttovinningurin er óvanliga lágur, antin í mun til líknandi virkir ella í mun til roknaðan vinning, verður hetta ofta nýtt sum grundgeving fyri mettari hækking. Tað kann tó ofta vísast á, at ein lágur bruttovinningur kann skyldast skeivum vøruinnkeypi ella serligum kappingartreytum v.m.
Sjálvt um ávísast kann, at ein søla átti at verið størri enn roknskapurin vísir, við tað at sølan út frá einari skjalprógvaðari vørunýtslu átti at verið hægri, er ivasamt, um inntøkan kann hækkast við muninum millum tann roknaða umsetningin og tann bókaða umsetningin, um so er, at roknskapargrundarlagið ikki kann tilsíðissetast, ella at ikki kann ávísast ein ov lág eginnýtsla.
Sjálvt um tað er staðfest, at ein roknskapur sum formliga er í lagi, kann tilsíðissetast, einans við teirri grundgeving, at hesin virkar óhugsandi, eigur ein tó at vera varin við at brúka henda framferðarhátt. Í hesum sambandi verður mint á, at tað, at tað verða staðfestir smáir og minni týdningarmiklir feilir í kassaroknskapunum, ikki uttan víðari viðførir eina meting av skattskyldugu inntøkuni.
Um skattskylduga inntøkan skal hækkast eftir ætli, má grundgevingin vera, at orsøk er til at halda, at tann sjálvuppgivna inntøkan er ov lág, serliga tá tann roknskaparliga eginnýtslan ikki kann haldast at samsvara við ta veruligu eginnýstluna. Undirstrikast skal, at heilt smáar hækkingar eiga ikki at verða gjørdar, av tí at hetta má roknast sum prógv fyri, at tað ikki er gjørd ein verulig meting av eginnýtsluni.

Veruligir manglar
Hevur líkningarvaldið við gjøgnumgongd av roknskaptilfari funnið veruligar munir, sum t.d. at inntøkur eru útihildnar ella at útreiðslur eru frádrignar við ov stórum upphæddum, skal støða takast til, um tað einans skal gerast ein hækking av inntøkuni við tí ítøkiliga muninum, ella um roknskapartilfarið sum heild má roknast sum ófullfíggjað, soleiðis at ein hækking skal gerast av inntøkuni eftir ætli.

Inntøkumunir
Um talan er um inntøkumunir, vil hetta oftast í sjálvum sær vera orsøk til at rokna við, at kassabókingin ikki er røtt, soleiðis at fortreytirnar fyri at gera eina hækking eftir ætli, eru til staðar.

Útreiðsluupphæddir
Tað sama er galdandi, um tað verður staðfest, at ein útreiðsla er bókað við eini størri upphædd, enn rokningin veruliga ljóðar uppá. Um talan harafturímóti er um eina privata útreiðslu, sum er bókað sum ein rakstrarútreiðsla, gevur hetta einans grundarlag fyri at hækka sjálvuppgivnu inntøkuna við tí privata partinum av útreiðsluni.